30 december 2018
Wat vooraf ging: "Op Reis"
Kwart over vier, zondag nacht.
Er was niets te zien op TV buiten Tommy Teleshopping. Jaap schreeuwde van blijdschap! Ze hadden namelijk een nieuw toestel gepromoot: de Sixpack Potato Steamer! Een innovatief apparaat van hoogstaande Liechtensteinse kwaliteit.
Oke, ’t is gelijk een bak met van boven zes kuiltjes in en in die kuiltjes doe je aardappelen dan doe je het deksel erop en dan stoomt het.
Jaap pakte de huistelefoon en toetste het nummer van Schurt snel en agressief als een bezetene in. Hij gebruikte diezelfde techniek en precisie bij het pletten van zijn verzameling lieveheersbeestjes. Schurt pakte op, maar het was niet Schurt, het was Herbert. Nee toch niet, het was Schurt…
Schurt…
“Schurt!” riep Jaap. “Het is zo ver!! De Sixpack Potato Steamer is uit en wil gekocht worden!!!”
“Was het nu werkelijk zo ver?” dacht Schurt, en hij liet de telefoon vallen. Zijn handen, benen en hoofd (‘uufd) begonnen lichtjes te trillen. Er was zweet op zijn bovenlip te zien. De zweetklieren in zijn hand produceerden kleine druppeltjes. Deze koelvloeistof zorgde voor het fenomeen glibberige handen! Schurt probeerde het TV-bakje op te tillen, het voelde nog nooit zo zwaar, het leek wel een blok beton.
Hij hief het op, en probeerde de tévee op de juiste zender te krijgen, maar door de combo van glibberige handen en een te stevige grip schoot het bakje (als een pistool) uit de handen van Schurt, recht naar het TV-scherm toe.
Kapot…
Er heerste een doodse stilte.
Jaap was nog steeds aan de lijn (van de telefoon die op de grond ligt) en hij begon zich zorgen te maken.
“Schurt, alles g- ” Verstand op nul, Schurt sloeg zijn cranium door het scherm. Triestige vioolmuziek speelde in de achtergrond. Jaap hoorde het ook, en vroeg zich af van waar dit kwam… Herbert!
Herbert was bijna twee meter lang, maar zijn tanden waren smerig en hij stonk.
Vuile ingenieur.
Ach ja… David is nog jong.