Het begon allemaal op een stormige, grijze en regenachtige dag in oktober, toen een man in een zwart pak zich waagde op IVG-terrein. Hij had een grote kartonnen doos onder zijn arm waarop in grove letters ”BROODPUDDING” stond geschreven. De man bood ons een stukje aan… iets aan hem klopte niet, hij leek ons een beetje verdacht, maar de broodpudding was overheerlijk. We hadden wat meer gewild, maar helaas was hij al verdwenen. We doorzochten de hele school in de hoop dat we de broodpudding-man weer konden vinden.
Schurt: Het was echt de lekkerste broodpudding dat ik ooit heb gegeten, jammer dat hij nou verdwenen is. ”
Jaap: ” Ja…. Zeg Schurt, weet jij hoe laat het is? ”
Schurt: ” Nee. ”
(Einde)